Οι πιο κοινές περιοχές εμφάνισης είναι οι αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και η περιοχή της μέσης, αλλά μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος.
Υπάρχουν διάφορες μορφές της νόσου, με πιο κοινή την ψωρίαση κατά πλάκας, καθώς εμφανίζεται στο 85-90% των ασθενών. Ανάλογα με την εντόπιση της νόσου, μπορούμε να διακρίνουμε και τις ακόλουθες μορφές όπως ψωρίαση στο κεφάλι, ψωρίαση στα νύχια, ψωρίαση στα γεννητικά όργανα, ψωρίαση στα χέρια και στα πόδια (παλάμες-πέλματα), ή ανάστροφη ψωρίαση στις πτυχές (μασχαλιαίες, μηρογεννητικές, υπομαζικές). Περίπου 80% των ασθενών με ψωρίαση κατά πλάκας μπορεί να εκδηλώσουν ψωρίαση στα νύχια κάποια στιγμή στη ζωή τους και το ποσοστό αυτό φαίνεται να αυξάνεται στους ασθενείς με συνοδό ψωριασική αρθρίτιδα. Παρομοίως έως και 80% των ασθενών με ψωρίαση μπορεί να εκδηλώσουν ψωρίαση στο κεφάλι, ενώ η ψωρίαση στα χέρια και στα πόδια (παλάμες-πέλματα) αναφέρεται στο 12-16% των ασθενών.
Η κλινική εικόνα της ψωρίασης κατά πλάκας χαρακτηρίζεται από τις τυπικές βλάβες της νόσου που ονομάζονται “πλάκες”. Οι ψωριασικές πλάκες είναι ερυθηματώδεις, κνησμώδεις ή μη, σαφώς περιγεγραμμένες με αργυρόχροα λέπια. Εντοπίζονται συνήθως συμμετρικά, συχνότερα στους αγκώνες και τα γόνατα, τον κορμό, το κάτω μέρος της πλάτης ή/και το τριχωτό της κεφαλής.
Η νόσος παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις.
Η θεραπεία της ψωρίασης περιλαμβάνει τοπικές θεραπείες (εφαρμογή φαρμάκων τοπικά στο δέρμα), φωτοθεραπεία (χρήση της υπεριώδους ακτινοβολίας), και συστηματική φαρμακευτική αγωγή (όπως βιολογικά φάρμακα) για σοβαρές περιπτώσεις. Απαραίτητη είναι η εφαρμογή κερατολυτικής αγωγής που απομακρύνει τα λέπια και βοηθά στη διείσδυση των τοπικών αντιψωριασικών φαρμάκων καθώς και οι ενυδατικοί παράγοντες τόσο στην έναρξη όσο και στην πορεία της θεραπείας.
Η ψωρίαση είναι μια χρόνια κατάσταση που μπορεί να ελέγχεται με κατάλληλη θεραπεία, αλλά δεν υπάρχει θεραπεία για την πλήρη εξάλειψή της.
